یادگیری

هدف گذاری چیست؟

بیشتر تمرین‌های هدف‌گذاری با یک مشاور با دستمزد بیش‌ازحد در کنار تخته سفید شروع می‌شود و چیزی شبیه این می‌پرسد: «موفقیت از نظر شما چه شکلی است؟ به عبارت خیلی خاص، می‌خواهید به چه چیزی برسید؟» بیشتر بدانید

با این حال، اگر در مورد دستیابی به اهداف خود جدی هستیم، باید با یک سوال بسیار متفاوت شروع کنیم. به جای در نظر گرفتن اینکه چه نوع موفقیتی می خواهیم، باید بپرسیم "چه نوع دردی می خواهم؟"

این یک استراتژی است که من از دوست و نویسنده ام، مارک مانسون یاد گرفتم. چیزی که مارک متوجه شده این است که داشتن یک هدف بخش آسان است. چه کسی نمی خواهد یک کتاب پرفروش بنویسد یا وزن کم کند یا پول بیشتری به دست آورد؟ همه می خواهند به این اهداف برسند.

چالش واقعی تعیین نمی کند که آیا نتیجه را می خواهید یا نه، اما اگر می خواهید فداکاری های لازم برای رسیدن به هدفتان را بپذیرید. آیا سبک زندگی را می خواهید که با تلاش شما همراه باشد؟ آیا روند خسته کننده و زشتی را می خواهید که در برابر نتیجه هیجان انگیز و فریبنده قرار می گیرد؟

این آسان است که دور هم بنشینیم و فکر کنیم که چه کاری می توانیم انجام دهیم یا چه کاری می خواهیم انجام دهیم. پذیرش معاوضه هایی که با اهداف ما همراه است، کاملاً متفاوت است. همه مدال طلا می خواهند. تعداد کمی از مردم می خواهند مانند یک المپیکی تمرین کنند.

این ما را به اولین بینش کلیدی خود می رساند. هدف گذاری تنها مربوط به انتخاب پاداش هایی نیست که می خواهید از آن لذت ببرید، بلکه هزینه هایی را که مایل به پرداخت آن هستید نیز شامل می شود.

سکان ها و پاروها

یک قایق ردیفی کوچک را تصور کنید. اهداف شما مانند سکان قایق هستند. آنها جهت را تعیین می کنند و تعیین می کنند که کجا بروید. اگر به یک هدف متعهد شوید، سکان ثابت می ماند و به حرکت رو به جلو ادامه می دهید. اگر بین گل‌ها تلنگر بزنید، سکان به اطراف حرکت می‌کند و به راحتی می‌توانید خود را در حال پارو زدن در دایره‌ها بیابید.

با این حال، بخش دیگری از قایق وجود دارد که حتی از سکان مهم تر است: پاروها: اگر سکان هدف شما است، پس پاروها روند شما برای رسیدن به آن هستند. در حالی که سکان جهت شما را تعیین می کند، این پاروها هستند که پیشرفت شما را تعیین می کنند.

این استعاره از سکان و پاروها به روشن شدن تفاوت بین سیستم ها و اهداف کمک می کند. این یک تمایز مهم است که در همه جای زندگی خود را نشان می دهد.

اگر مربی هستید، هدف شما کسب یک قهرمانی است. سیستم شما کاری است که تیم شما در تمرین هر روز انجام می دهد.

اگر نویسنده هستید، هدف شما نوشتن یک کتاب است. سیستم شما برنامه نوشتنی است که هر هفته دنبال می کنید.

اگر دونده هستید، هدف شما دویدن ماراتن است. سیستم شما برنامه تمرینی شما برای ماه است.

اگر یک کارآفرین هستید، هدف شما ایجاد یک کسب و کار میلیون دلاری است. سیستم شما فرآیند فروش و بازاریابی شماست.

اهداف برای تعیین جهت مفید هستند. سیستم ها برای پیشرفت واقعی عالی هستند. در واقع، مزیت اصلی داشتن یک هدف این است که به شما می گوید چه نوع سیستمی را باید در جای خود قرار دهید. با این حال، خود سیستم چیزی است که واقعا به نتایج دست یافته است.

این ما را به بینش کلیدی دوم می رساند. اهداف جهت شما را تعیین می کنند. سیستم ها پیشرفت شما را تعیین می کنند. شما هرگز با نگه داشتن سکان به جایی نخواهید رسید. شما باید ردیف کنید.

هدف گذاری چیست؟

بیشتر تمرین‌های هدف‌گذاری با یک مشاور با دستمزد بیش‌ازحد در کنار تخته سفید شروع می‌شود و چیزی شبیه این می‌پرسد: «موفقیت از نظر شما چه شکلی است؟ به عبارت خیلی خاص، می‌خواهید به چه چیزی برسید؟» بیشتر بدانید

با این حال، اگر در مورد دستیابی به اهداف خود جدی هستیم، باید با یک سوال بسیار متفاوت شروع کنیم. به جای در نظر گرفتن اینکه چه نوع موفقیتی می خواهیم، باید بپرسیم "چه نوع دردی می خواهم؟"

این یک استراتژی است که من از دوست و نویسنده ام، مارک مانسون یاد گرفتم. چیزی که مارک متوجه شده این است که داشتن یک هدف بخش آسان است. چه کسی نمی خواهد یک کتاب پرفروش بنویسد یا وزن کم کند یا پول بیشتری به دست آورد؟ همه می خواهند به این اهداف برسند.

چالش واقعی تعیین نمی کند که آیا نتیجه را می خواهید یا نه، اما اگر می خواهید فداکاری های لازم برای رسیدن به هدفتان را بپذیرید. آیا سبک زندگی را می خواهید که با تلاش شما همراه باشد؟ آیا روند خسته کننده و زشتی را می خواهید که در برابر نتیجه هیجان انگیز و فریبنده قرار می گیرد؟

این آسان است که دور هم بنشینیم و فکر کنیم که چه کاری می توانیم انجام دهیم یا چه کاری می خواهیم انجام دهیم. پذیرش معاوضه هایی که با اهداف ما همراه است، کاملاً متفاوت است. همه مدال طلا می خواهند. تعداد کمی از مردم می خواهند مانند یک المپیکی تمرین کنند.

این ما را به اولین بینش کلیدی خود می رساند. هدف گذاری تنها مربوط به انتخاب پاداش هایی نیست که می خواهید از آن لذت ببرید، بلکه هزینه هایی را که مایل به پرداخت آن هستید نیز شامل می شود.

سکان ها و پاروها

یک قایق ردیفی کوچک را تصور کنید. اهداف شما مانند سکان قایق هستند. آنها جهت را تعیین می کنند و تعیین می کنند که کجا بروید. اگر به یک هدف متعهد شوید، سکان ثابت می ماند و به حرکت رو به جلو ادامه می دهید. اگر بین گل‌ها تلنگر بزنید، سکان به اطراف حرکت می‌کند و به راحتی می‌توانید خود را در حال پارو زدن در دایره‌ها بیابید.

با این حال، بخش دیگری از قایق وجود دارد که حتی از سکان مهم تر است: پاروها: اگر سکان هدف شما است، پس پاروها روند شما برای رسیدن به آن هستند. در حالی که سکان جهت شما را تعیین می کند، این پاروها هستند که پیشرفت شما را تعیین می کنند.

این استعاره از سکان و پاروها به روشن شدن تفاوت بین سیستم ها و اهداف کمک می کند. این یک تمایز مهم است که در همه جای زندگی خود را نشان می دهد.

اگر مربی هستید، هدف شما کسب یک قهرمانی است. سیستم شما کاری است که تیم شما در تمرین هر روز انجام می دهد.

اگر نویسنده هستید، هدف شما نوشتن یک کتاب است. سیستم شما برنامه نوشتنی است که هر هفته دنبال می کنید.

اگر دونده هستید، هدف شما دویدن ماراتن است. سیستم شما برنامه تمرینی شما برای ماه است.

اگر یک کارآفرین هستید، هدف شما ایجاد یک کسب و کار میلیون دلاری است. سیستم شما فرآیند فروش و بازاریابی شماست.

اهداف برای تعیین جهت مفید هستند. سیستم ها برای پیشرفت واقعی عالی هستند. در واقع، مزیت اصلی داشتن یک هدف این است که به شما می گوید چه نوع سیستمی را باید در جای خود قرار دهید. با این حال، خود سیستم چیزی است که واقعا به نتایج دست یافته است.

این ما را به بینش کلیدی دوم می رساند. اهداف جهت شما را تعیین می کنند. سیستم ها پیشرفت شما را تعیین می کنند. شما هرگز با نگه داشتن سکان به جایی نخواهید رسید. شما باید ردیف کنید.